Προσωπική άποψη: Νεκταρία Βαρσαμή-Πουλτσίδη
Από την πρώτη στιγμή που το άνοιξα, αισθάνθηκα σαν να με πλησίαζε κάποιος γνωστός, κάποιος που ήξερε τις σκέψεις μου, πριν καν τις πω. Η γραφή της κυρίας Δήμου είναι γεμάτη ευαισθησία, σαν να μιλάει σε φίλο της, σε εσένα.
Οι χαρακτήρες του βιβλίου είναι άνθρωποι σαν κι εμάς. Με προβλήματα, φόβους και όνειρα που ίσως έχουν ξεχάσει. Ο Άγγελος, η Ζωή, η γιαγιά Μυρσίνη – όλοι τους κουβαλούν τα δικά τους βάρη, μα βρίσκονται σε ένα σημείο που πρέπει να κάνουν μια επιλογή: θα αφήσουν το παρελθόν να τους καθορίζει ή θα βρουν το θάρρος να προχωρήσουν; Κι ενώ διάβαζα για εκείνους, ήταν σαν να κοιτάζω κι εγώ τον εαυτό μου, σκεπτόμενη τις επιλογές μου.
Γράφτηκε για σένα αυτό το βιβλίο. Η δική σου ώρα ήρθε, οι άλλοι μπορούν να περιμένουν.
Η γραφή της συγγραφέως σε κοιτάζει κατάματα και σου λέει: «Κοίτα μέσα σου. Τι είναι αυτό που σε κρατάει πίσω;». Αλλά δεν το κάνει με αυστηρότητα. Αντίθετα, σε πλησιάζει με αγάπη, σαν ένας άνθρωπος που σε νοιάζεται. Υπάρχει ζεστασιά στις λέξεις της, που σε κάνει να νιώθεις ασφάλεια, ακόμη κι όταν σου θυμίζει αλήθειες που μπορεί να έχεις ξεχάσει.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση στο «Ήρθε η ώρα σου» είναι η ειλικρίνεια της διήγησης. Οι ήρωες δεν είναι τέλειοι, δεν έχουν πάντα απαντήσεις. Κι όμως, ακριβώς αυτό τους κάνει τόσο αληθινούς. Είναι άνθρωποι που προσπαθούν, που πέφτουν και ξανασηκώνονται. Και μέσα από αυτούς, βλέπεις ότι η ζωή δεν χρειάζεται να είναι τέλεια για να αξίζει. Αρκεί να είσαι εκεί, να παλεύεις, να δίνεις το καλύτερο που μπορείς.
Ως ψυχοθεραπεύτρια, η Μαρία Δήμου έχει έναν μοναδικό τρόπο να μπαίνει στην ψυχή των ανθρώπων. Δεν προσπαθεί να σου πει τι να κάνεις, ούτε σου δίνει έτοιμες απαντήσεις. Σε οδηγεί όμως σε σκέψεις που ίσως να μην είχες τολμήσει ποτέ πριν. Και αυτό είναι που κάνει το βιβλίο της τόσο ξεχωριστό: δεν διαβάζεις απλώς μια ιστορία – νιώθεις ότι κάνεις ένα βήμα πιο κοντά στον εαυτό σου.
Διαβάζοντας το «Ήρθε η ώρα σου» ήταν σαν να ζούσα μαζί με τους χαρακτήρες. Ένιωσα την αγωνία τους, τις μικρές τους νίκες, τους φόβους τους. Και κάπου ανάμεσα στις σελίδες, άρχισα να σκέφτομαι τις δικές μου ιστορίες, τα δικά μου «θέλω» και «πρέπει». Αυτό το βιβλίο δεν είναι για να το ξεφυλλίσεις απλώς – είναι για να το αφήσεις να σε αγγίξει.
Προτείνω το «Ήρθε η ώρα σου» γιατί σου υπενθυμίζει ότι η στιγμή για αλλαγή είναι πάντα τώρα. Είναι μια ιστορία γεμάτη αλήθειες και συναισθήματα, ένα ταξίδι που αξίζει να κάνεις. Ένα μυθιστόρημα με ψυχοθεραπευτικές προεκτάσεις, που παροτρύνει τον αναγνώστη να επικεντρωθεί στον εαυτό του και στη δική του ιστορία. Αν το διαβάσεις, μην εκπλαγείς αν νιώσεις σαν να σου μιλάει κάποιος πολύ κοντινός σου. Ίσως αυτός ο κάποιος να είναι ο εαυτός σου.
Περίληψη: Αυτό το βιβλίο ας διαβαστεί όπως ένα σύμπτωμα. Δίνοντας σημασία όχι στο ίδιο το σύμπτωμα όσο στη δημιουργία και την επαναληπτικότητά του. Στα σπλάχνα κάθε συμπτώματος συναντάμε μια αλήθεια, ένα τραύμα. Κάτι δυνατό να ειπωθεί με λέξεις και κάτι που πρέπει να διαβαστεί ανάμεσα σε αυτές. Η ιστορία των ηρώων είναι μια ιστορία καθημερινή, που μπορεί να τη συναντήσουμε σε διάφορες εκδοχές μέσα από ποικίλες μαρτυρίες και περιγραφές. Τη για πάντα χαμένη αθωότητα όμως ενός παιδιού πρέπει να τη διαβάσουμε πιο προσεκτικά.
Ήρθε η ώρα σου. Μέσα από την ιστορία του Άγγελου, της Ζωής, της γιαγιάς Μυρσίνης, της κυρα-Ουρανίας, του Περικλή, του Μενέλαου, της Ροζαλίας, της Μάρθας, της Μαρίας, να νιώσεις ένα μικρό τσίμπημα στην καρδιά. Αυτό το τσίμπημα κάποιοι το λένε έρωτα. Κάποιοι άλλοι το εντοπίζουν ως μια αλήθεια που άγγιξε το δικό τους τραύμα. Είναι και αυτοί που απλά το προσπερνούν, σαν έναν τυχαίο νευρόπονο. Αυτοί είναι και οι περισσότεροι.
Αλλά αυτό το βιβλίο δεν γράφτηκε γι’ αυτούς… Γράφτηκε για σένα. Η δική σου ώρα ήρθε, οι άλλοι μπορούν να περιμένουν.